Odsłonięcie popiersia gen. Stanisława Sosabowskiego w galerii Wielkich Polaków podczas uroczystości poświęconej pamięci Polaków poległych i pomordowanych w czasie II wojny światowej

Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Krakowie oraz Towarzystwo Parku im. dra Henryka Jordana zapraszają na uroczystość poświęconą pamięci Polaków poległych i pomordowanych w czasie II wojny światowej, w trakcie której nastąpi odsłonięcie popiersia gen. Stanisława Sosabowskiego w galerii Wielkich Polaków.

1 września 2013 r., Park im. dra Henryka Jordana, al. 3 maja w Krakowie, godz. 11.00

Program uroczystości:

11.30 - Uroczyste rozpoczęcie z udziałem kompanii reprezentacyjnej WP
12.00 - Syreny alarmowe z okazji 74. rocznicy napaści Niemiec Hitlerowskich na Polskę
12.05 - Msza św.
13.15 - Odsłonięcie i poświecenie pomnika gen. Stanisława Sosabowskiego
14.20 - Koncert w wykonaniu
- Orkiestry Wojskowej
- Artystów Opery Krakowskiej, Bożena Zawiślak i Franciszek Makuch wraz z zespołem oraz Wojciech Habela – aktor
- Szwadronu ułanów im. J. Piłsudskiego pod dowództwem rtm. H. Bugajskiego

Generał Stanisław Sosabowski (1892-1967)

Urodził się w 1892 r. w Stanisławowie. Tam ukończył szkołę średnią, rozpoczął działalność w skautingu i w ruchu niepodległościowym w ramach paramilitarnych Polskich Drużyn Strzeleckich.

Studiował w Krakowie w Wyższej Szkole Handlowej, nadal aktywnie działając w strukturach strzeleckich. W 1913 r. został powołany do armii austriackiej. W szeregach cesarsko-królewskiej armii awansował do stopnia porucznika. W 1915 r. a froncie wschodnim został ranny w prawe kolano. Po długiej rekonwalescencji w 1918 r. nawiązał kontakt z Polską Organizacją Wojskową i brał udział w rozbrajaniu wojsk austriackich. Awansował na kapitana i otrzymał przydział do pracy w Ministerstwie Spraw Wojskowych. W roku 1920 otrzymał stopień majora.

W okresie pokoju studiował w Wyższej Szkole Wojennej. W roku 1928, już jako podpułkownik, został zastępcą dowódcy 3 Pułku Strzelców Podhalańskich. W 1930 r. został wykładowcą Wyższej Szkoły Wojennej i szefem jednej z katedr. Od roku 1936 dowodził 9 Pułkiem Piechoty Legionów, a w pierwszych miesiącach 1939 roku został dowódcą warszawskiego 21 Pułku Piechoty i awansował na stopień pułkownika.

We wrześniu 1939 r. na czele pułku brał udział w wojnie obronnej i w obronie Warszawy.
Po kapitulacji stolicy dostał się do niewoli, ale niebawem z niej zbiegł i zaangażował się w tworzenie struktur Służby Zwycięstwu Polski. Skierowany został do Lwowa, skąd przez Węgry przedostał się do Francji i rozpoczął służbę w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii budował jednostki wojskowe, które za zgodą Naczelnego Wodza stały się bazą dla formowania Pierwszej Samodzielnej Brygady Spadochronowej.

W czerwcu 1944 r. został mianowany generałem brygady, a we wrześniu tego samego roku wziął udział ze swoimi żołnierzami w operacji desantowej „Market-Garden” w rejonie Arnhem. Wykazał się osobistą odwagą i opanowaniem podczas decydujących momentów zmagań.

Od grudnia 1944 r. pełnił funkcję inspektora jednostek etapowych i wartowniczych.
Służył w PSZ aż do ich rozwiązania. Po wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii. Zmarł w 1967 r. Jego prochy zostały sprowadzone do Ojczyzny – spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.